Retrospektywa filmów Manoela de Oliveiry
W dniach 18-20 listopada w Iluzjonie odbędzie się pierwsza w Polsce retrospektywa filmów Manoela de Oliveiry. 18 listopada (piątek) o godz. 19.00 przegląd otworzy pokaz filmu „Praca wre nad rzeką Douro” ("Douro, Faina Fluvial”) z 1931 roku z muzyką na żywo w wykonaniu pianisty z Francji – Bruno Belthoise’a. Ponadto zaprezentowany zostanie film dokumentalny „Famalicão” (1940) roku. Projekcję poprzedzi prelekcja doktora Jakuba Jankowskiego z Instytutu Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego. W foyer Iluzjonu zostanie zaprezentowana wystawa „Kino portugalskie”, a także będzie można posmakować portugalskiego wina.
W kolejne dni, 19 i 20 listopada, pokazane będą cztery filmy Portugalczyka: pierwsza fabularna produkcja pełnometrażowa – „Aniki-Bóbó” z 1942 r., a następnie nagrodzony w Cannes „Non albo czcza chwała rządzenia” ("Non ou a vã glória de mandar”) z 1990 r., ironiczna „Boska komedia” ("A Divina Comédia”) z 1991 r. oraz „Puszka” ("A Caixa”) z 1994 r., zaskakująca komedia lawirująca pomiędzy fantazją a absurdem.
Materiały promocyjne
10. Festiwal Filmów Rosyjskich „Sputnik nad Polską”
W dniach 3-13 listopada w kinach Iluzjon i Luna odbędzie się święto rosyjskiego kina. 3 listopada już po raz 10. otworzymy Festiwal Filmów Rosyjskich, na którym prezentowane będą znakomite filmy, w tym najnowsze produkcje kinowe.
Festiwal „Sputnik nad Polską” zaprasza na przegląd KINO KONKURSOWE, w którym znajdzie się 15 najciekawszych fabularnych filmów autorskich ostatnich dwóch lat – filmy nagrodzone i wyróżnione na tegorocznym 27. Otwartym Rosyjskim Festiwalu Filmowym „Kinotawr” w Soczi, produkcje triumfujące na 68. MFF w Cannes oraz objawienia 24. Festiwalu Kina Rosyjskiego „Okno na Europę” w Wyborgu. Po raz pierwszy w historii festiwalu odbędzie się KONKURS KINA DOKUMENTALNEGO. Głośne tytuły rosyjskiej kinematografii będzie można zobaczyć w ramach sekcji KALEJDOSKOP. Jak co roku, filmy które powstały we współpracy koprodukcyjnej, zaprezentujemy w sekcji OKNO NA EUROPĘ. Ponadto odbędzie się również przegląd dorobku twórczego znanych mistrzów: Siergieja Sołowiowa, Andrieja Tarkowskiego, Jurija Norsztejna. W specjalnej sekcji BEST OF THE BEST zobaczymy wszystkie uhonorowane nagrodą publiczności filmy ostatnich edycji festiwalu. Dzieci i młodzież zaprosimy na pokazy w trzech kategoriach wiekowych, w ramach specjalnych poranków i weekendów MAŁEGO SPUTNIKA. Wydarzeniem głównym Festiwalu będzie koncert petersburskiej formacji OLIGARKH.
Mały Iluzjon
„Mały Iluzjon” to cykl rodzinnych warsztatów dla dzieci w wieku od 2 do 7 lat. Zajęcia odbywają się raz w tygodniu, a każde z nich to nowy temat i wiele niespodzianek. Zajęcia rozpoczynamy seansem znanych polskich bajek. Podczas zabaw zapraszamy do wspólnych występów na scenie, śpiewania piosenek i warsztatów plastycznych. W każdą kolejną sobotę w Iluzjonie czekać będzie na dzieci ogromny pluszowy Miś i animatorzy Misiowych Przyjaciół. Różnorodne zajęcia i dodatkowe atrakcje pozwolą spędzić sobotnie przedpołudnia w miłej i rodzinnej atmosferze. Wszystkie dzieci otrzymają Misiowy Paszport, w którym będą zbierać pieczątki za udział w zajęciach, a po zdobyciu sześciu stempelków będą mogły odebrać nagrodę od naszych partnerów z firmy Granna, Naszej Księgarni i innych przyjaciół Misia.
Mały Iluzjon - Misiowe Poranki
Cykl Oki Doki – filmy dokumentalne dla dzieci i rodziców
Filmy dokumentalne, w których głównymi bohaterami są dzieci, a wydarzenia ukazywane są z ich punktu widzenia, to wciąż rzadkość w polskich kinach. „Oki Doki” to cykl 8 spotkań z filmami dokumentalnymi dla dzieci, na które zapraszamy również rodziców i dziadków. Chcemy, aby film stał się punktem wyjścia do wspólnych dyskusji, podczas których dzieci i dorośli będą mogli skonfrontować swoje spojrzenie na świat. Będziemy rozmawiać o sile pasji, pokonywaniu słabości i o tym, czego możemy uczyć się od siebie nawzajem. Na projekcje filmów zapraszamy dzieci w wieku 6-12 lat wraz z ich rodzicami. Młodsze dzieci, w wieku od 2 lat, będą mogły bawić się pod opieką doświadczonych animatorek we foyer kina.
6 listopada odbędzie się pokaz dwóch filmów z bloku „Jak robić film?”: „Mali Giganci: Bram” oraz „Heidi w świecie dźwięku”.
„Chłopiec orzeł” (2012), reż. Gry Elisabeth Mortensen
Ukryte. Psychoanalityczne spotkania filmowe
13 listopada zapraszamy na projekcję filmu „Pianistka” w reżyserii Michaela Hanekego. Po filmie odbędzie się dyskusja, podczas której spróbujemy znaleźć odpowiedzi na kilka najważniejszych pytań, które stawia przed nami dzieło austriackiego twórcy: co sprawia, że macierzyńska miłość może stać się koszmarem? Jakie znaczenie pełnią fantazje w rozwoju seksualności? W jakim zakresie diagnoza Hanekego o dewastacyjnym wpływie władzy na piękno jest słuszna?
Dyskusję po filmie poprowadzi krytyk filmowy Krzysztof Kwiatkowski, a gościem specjalnym będzie psychoanalityczka Agnieszka Myśliwiec-Ferduła.
Cykl jest organizowany we współpracy z Polskim Towarzystwem Psychoterapii Psychoanalitycznej.
Kultura Dostępna
10 złotych – tyle wystarczy, by raz w tygodniu zobaczyć w kinie Iluzjon najciekawsze polskie filmy ostatnich lat. Tej jesieni startuje piąta edycja projektu „Kultura Dostępna”. W ramach prowadzonego przez Narodowe Centrum Kultury programu w każdy czwartek można obejrzeć cenione przez krytyków i nagradzane na międzynarodowych festiwalach filmy polskiej produkcji. W listopadzie będzie można zobaczyć następujące filmy: „Ojciec” w reżyserii Artura Urbańskiego, „W spirali” Konrada Aksinowicza, „Pitbull. Nowe porządki” Patryka Vegi oraz „Baby Bump” Kuby Czekaja.
„Ojciec” (2015), reż. Artur Urbański
To lubię: Andrzej Wajda
Andrzej Wajda wielokrotnie mówił o filmach, które były dla niego szczególnie ważne, które uważał za arcydzieła i które stały się dla niego inspiracją. Twórczo rozwijał idee, tematy, sposoby opowiadania historii. W cyklu „To lubię” chcielibyśmy zestawić w parach ulubione filmy Andrzeja Wajdy z jego własnymi. Wszystkie projekcje poprzedzone będą prelekcjami. Filmoznawcy prześledzą wpływy, ślady inspiracji, wskażą pokrewieństwa między filmami Andrzeja Wajdy i innych wielkich mistrzów kina.
W programie:
Rzym, miasto otwarte, reż. Roberto Rossellini (1945) / Pokolenie (1954)
Obywatel Kane, reż. Orson Welles (1941) / Popiół i diament (1958)
Tron we krwi, reż. Akira Kurosawa (1956) / Powiatowa Lady Makbet (1964)
Osiem i pół, reż. Federico Fellini (1963) / Wszystko na sprzedaż (1968)
Zwierciadło, reż. Andriej Tarkowski (1975) / Panny z Wilka (1979)
„Osiem i pół” (1963), reż. Federico Fellini
Billy Wilder
Planował zostać prawnikiem, a stał się reporterem wiedeńskiej gazety. Wykorzystując swoje doświadczenie, przeniósł się do Berlina, gdzie pracował dla największej w mieście gazety ilustrowanej.
Od 1929 r. pisał scenariusze do wielu niemieckich filmów. Używał wówczas nazwiska Billie Wilder. W 1933 r., po dojściu do władzy Adolfa Hitlera, wyemigrował do Paryża, a potem do Stanów Zjednoczonych. Dzięki kontaktom z Peterem Lorre'em szybko wszedł do amerykańskiego świata filmu, a już w 1938 r. rozpoczął współpracę z Charlesem Brackettem. Z czasem znakiem rozpoznawczym filmów Wildera stał się jego ulubiony aktor Jack Lemmon.
W programie:
Stracony weekend (The Lost Weekend) USA 1945
Sabrina (Sabrina) USA 1954
Garsoniera (The Apartment) USA 1960
Prywatne życie Sherlocka Holmesa (The Private Life of Sherlock Holmes) Wielka Brytania 1970
„Sabrina” (1954), reż. Billy Wilder
Kenji Mizoguchi
Jeden z najwybitniejszych reżyserów w dziejach kinematografii japońskiej został odkryty przez Europę dopiero w latach powojennych, kiedy to jego filmy nagradzano na największych festiwalach filmowych. Jurorów i krytyków zachwyciła niepowtarzalna stylistyka jego dzieł, unikalny, charakterystyczny warsztat filmowy, a także umiejętność twórczego wykorzystania tradycji sztuki japońskiej. W większości swoich filmów Mizoguchi opierał się na tworzywie literackim, adaptując nie tylko literaturę ojczystą, lecz także amerykańską i europejską. Z japońskich pisarzy w kręgu jego zainteresowań pozostawali: Chikamatsu, Saikaku, Ueda – pisarze XVII i XVIII wieku, okresu emancypacji mieszczaństwa i rozkwitu kulturalnego. Mizoguchi, pokazując problemy ludzi tamtego okresu, ich marzenia i ambicje, zdołał uchwycić uniwersalny wymiar ludzkiego losu, czyli jego powtarzalność – cechę, która jest stała mimo ciągłych zmian historycznych dekoracji. Jako jeden z pierwszych zrezygnował z efektownego sztafażu japońskiego filmu historycznego, wykorzystującego sceny pojedynków i samurajskich rytuałów, na rzecz psychologii postaci, analizy moralnych i społecznych postaw bohaterów. Największe uznanie przyniosły mu filmy z lat 50., które uchodzą za arcydzieła sztuki filmowej.
W programie:
Życie O’Haru (Saikaku ichidai ona) Japonia 1952
Opowieści księżycowe (Ugetsu monogatari) Japonia 1953
Ukrzyżowani kochankowie (Chikamatsu monogatari) Japonia 1954
„Ukrzyżowani kochankowie” (1954), reż. Kenji Mizoguchi
Ken Loach
Ken Loach to jeden z najwybitniejszych brytyjskich reżyserów filmowych i telewizyjnych, znany jest ze swoich lewicowych poglądów i zainteresowania tematami społecznymi. Na początku swojej kariery szybko zdobył popularność jako reżyser współczesnych sztuk telewizyjnych ukazujących problemy, z którymi borykały się brytyjskie środowiska robotnicze. W 1967 r. zadebiutował filmem pełnometrażowym „Czekając na życie”. Od tamtego czasu pracował tworząc równolegle dla kina i telewizji, realizując fabuły, dokumenty, a także programy telewizyjne dla partii politycznych i organizacji charytatywnych. Od prawie pięćdziesięciu lat reżyser przedstawia historię swego kraju, czyni to poprzez realizację filmów społecznie zaangażowanych, w których jak w lustrze odbijają się aktualne problemy Wielkiej Brytanii. Bohaterami jego dzieł są często ludzie borykający się z problemami bezrobocia, biedy, narkomanii czy alkoholizmu, zmagający się z nieudolnością służb socjalnych. Reżyser, wspólnie ze swoim stałym scenarzystą Paulem Lavertym, nieustannie głosi apel o społeczną solidarność, skłania odbiorców do głębokiego przyjrzenia się otaczającej ich rzeczywistości i do walki o jej zmianę. Ken Loach jest dwukrotnym zdobywcą Złotej Palmy na Festiwalu Filmowym w Cannes – w 2006 r. za film „Wiatr buszujący w jęczmieniu”, a w roku bieżącym za obraz „Ja, Daniel Blake”.
W programie:
Czekając na życie (Poor Cow) Wielka Brytania 1967
11 września (11'09"01-September 11) Wielka Brytania/Francja/Egipt/Japonia/USA/Iran 2002
Bilety (Tickets) Wielka Brytania/Włochy/Iran 2005
Wiatr buszujący w jęczmieniu (The Wind That Shakes the Barley) Wielka Brytania/ Francja/ Irlandia/ Hiszpania/ Niemcy/ Włochy 2006
Polak potrzebny od zaraz (It's a Free World...) Wielka Brytania/Włochy/Niemcy/Hiszpania/Polska 2007
Ja, Daniel Blake (I, Daniel Blake) Francja/Wielka Brytania 2016
„Ja, Daniel Blake” (2016), reż. Ken Loach
Rainer Werner Fassbinder
Niemiecki reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta, dramaturg, aktor, montażysta, operator i producent. W latach 1963-1966 studiował aktorstwo we Fridl Leonhard Studio w Monachium, gdzie poznał Hannę Schygullę, która później wystąpiła w wielu jego filmach. Od 1967 r. był członkiem grupy action-theater w Monachium. Rok później założył antiteater, w którym był aktorem, reżyserem i autorem sztuk. W 1969 r. zrealizował swój pierwszy film pełnometrażowy „Miłość jest zimniejsza niż śmierć”. Od tego czasu głównym obszarem jego działalności artystycznej stał się film. Był jedną z największych indywidualności powojennego kina niemieckiego. Zmarł w 1982 r. w Monachium w momencie najpełniejszego rozkwitu swojej twórczości. Był osobą homoseksualną, co miało wpływ na jego twórczość. Motywy LGBT pojawiają się w wielu jego filmach. Obok Wernera Herzoga, Volkera Schlöndorffa i Wima Wendersa należy do najbardziej znanych na świecie reżyserów kina niemieckiego.
W programie:
Strach zżerać duszę (Angst essen Seele auf) RFN 1974
Małżeństwo Marii Braun (Die Ehe der Maria Braun) RFN 1979
„Małżeństwo Marii Braun” (1979), reż. Rainer Werner Fassbinder
Michael Cimino
Debiutował w 1974 r. komedią kryminalną z Clintem Eastwoodem i Jeffem Bridgesem „Piorun i lekka stopa”. Jego kolejny film to opowiadający o wojnie w Wietnamie i jej konsekwencjach
„Łowca jeleni”, który zdobył wiele prestiżowych nagród i przyniósł twórcy międzynarodową sławę. Kolejne z jego dzieł, epicki western „Wrota niebios”, spotkało się z chłodnym przyjęciem krytyków, a sam Cimino aż do śmierci nie zdołał powtórzyć sukcesu „Łowcy…”. Zmarł 2 lipca 2016 w Los Angeles.
W programie:
Wrota niebios (Heaven's Gate) USA 1980
Retrokino. Filmy przedwojenne w nowej odsłonie
Dziesięć milionów klatek filmowych na dwustu kilometrach odrestaurowanych taśm – to bilans prawie siedmioletniej pracy Filmoteki Narodowej nad najstarszymi polskimi filmami fabularnymi. Przeszły one gruntowną renowację za sprawą realizowanego przez Filmotekę projektu „Nitrofilm”, którego celem była konserwacja i cyfryzacja tych bezcennych zabytków. 14 wybranych tytułów będzie można zobaczyć w zupełnie nowej odsłonie. W każdą niedzielę o 16:00 pokażemy jeden z 14 przedwojennych filmów zaplanowanych w przeglądzie, a każdy z nich w nowej jakości obrazu i dźwięku. W listopadzie będzie to „Sportowiec mimo woli” (1939) – rewelacyjna komedia pomyłek wyreżyserowana przez Mieczysława Krawicza z udziałem Iny Benity, Adolfa Dymszy i Aleksandra Żabczyńskiego. Przed każdym seansem wyświetlimy jeden z odcinków programu „Z miłości do kina” poświęcony konkretnemu tytułowi i zdradzimy w nim tajniki digitalizacji oraz ciekawostki dotyczące produkcji.
„Sportowiec mimo woli” (1939), reż. Mieczysław Krawicz
Bilety
Filmy z archiwum Filmoteki Narodowej: 12 zł (ulgowe) i 14 zł (normalne)
Nowości: 15zł (ulgowe) i 17 zł (normalne)
Kultura Dostępna: 10 zł
Misowe Poranki: 15 zł
Rezerwacje
Kasa kina: (22) 848 33 33; iluzjon.rezerwacje@fn.org.pl
