Przechodzień. Andrzej Titkow

Debiutował w roku 1971 filmem dokumentalnym „W takim niedużym mieście”. Ma w swoim dorobku osiemdziesiąt dokumentów, kilka fabularnych filmów telewizyjnych (w tym serial „Układ krążenia”), film kinowy „Światło odbite”, spektakle teatralne i telewizyjne, a także kilka tomików poezji. Jak sam mówi: „Nie ma ważniejszego tematu dla kina i sztuki w ogóle, jak człowiek, jego wewnętrzne niepokoje, uwikłanie w otaczający go świat, ludzka walka o własne istnienie, o godność, o swój własny głos, ludzka samotność i ludzka wspólnota”. Jego twórczość nie jest przyporządkowana do żadnego nurtu, idzie własną drogą. Titkow mówi o sobie, że bycie outsiderem w jakiś sposób zostało mu narzucone, ale wartością, jaką w tym dostrzegł, jest wolność. W swoich filmach dokumentalnych i fabularnych przygląda się człowiekowi i przez pryzmat losów pojedynczych postaci ukazuje historie uniwersalne. Tworzy duchowe biografie bohaterów, wśród których znajdują się m.in. literaci: Tadeusz Konwicki („Przechodzień”), Hanna Krall („Dowody na istnienie Hanny K.”), Marek Hłasko („Piękny dwudziestoletni”), Andrzej Bursa („Z pamięci”), Gustaw Herling-Grudziński („Pamiętnik pisany pod wulkanem”), Igor Newerly („Z uczty bogów”), czy muzycy: Jan Borysewicz („Mniej niż zero”), Martyna Jakubowicz („W baśniach i na taśmie”), zespół Osjan („Jam Osjan”). Titkow nie jest wyłącznie autorem filmowych portretów ludzi sztuki, interesuje go przede wszystkim człowiek jako jednostka. W poruszającym „Daj mi to” z roku 1988 – dla samego Titkowa najważniejszym filmem w karierze – przygląda się uczestnikom psychodramy prowadzonej przez Wojciecha Eichelbergera; po latach wróci do tych samych bohaterów w filmie „Masz już to?”. Z kolei  w „Wolnym zawodzie” bohaterką uczynił prostytutkę. Andrzej Titkow to twórca wrażliwy na losy bohatera i jego wewnętrzny świat, tworzący kino kreacyjne, wolne od definicji, osobiste.

W marcu zapraszamy do kina Iluzjon na retrospektywę Andrzeja Titkowa. Przegląd filmowy uzupełni wystawa fotosów, która będzie dostępna do końca miesiąca we foyer kina. Wybranym projekcjom będą towarzyszyły spotkania z reżyserem.    

Luis García Berlanga

Luis Garcia Berlanga (1921-2010) urodził się w hiszpańskiej Walencji. Reżyser i scenarzysta, jeden z najważniejszych twórców w historii kina hiszpańskiego. Debiutował w 1951 roku filmem „Ta szczęśliwa para”, który zrealizował razem z Juanem Antoniem Bardemem. Obaj twórcy, mocno ograniczani przez cenzurę, byli inicjatorami zmian w kinie swojego kraju – określani byli jako odnowiciele narodowej kinematografii po hiszpańskiej wojnie domowej. W latach 50. i 60. Berlanga specjalizował się w satyrycznej komedii społecznej o akcentach politycznych. W okresie reżimu frankistowskiego ostrze swej ironii kierował przeciwko cenzurze, szydząc sobie z niej poprzez budowanie wieloznacznych sytuacji i enigmatycznych dialogów. Zrealizowana przez niego w 1962 roku „Uczta wigilijna” pozostaje – obok „Viridiany” Luisa Buñuela – jedną z najambitniejszych pozycji hiszpańskiej kinematografii.

W programie:

Witaj nam, Mr. Marshall (Bienvenido, Mister Marshall) Hiszpania 1953

Gdzie jest profesor Hamilton? (Calabuch) Hiszpania/Włochy 1956

Uczta wigilijna (Plácido) Hiszpania 1962

Kat (El verdugo) Hiszpania 1963

Emilio Fernández

Emilio Fernández (1904–1986), reżyser, scenarzysta i aktor filmowy, to nie tylko jedna z najbardziej znanych postaci w historii meksykańskiej kinematografii, lecz także artysta uznawany przez dziesięciolecia za rodzaj symbolu narodowego. Urodził się w stanie Coahuila, był synem Kreola i Indianki (stąd przydomek „El Indio”). W drugiej połowie lat 20. wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Pracował w Hollywood, grając liczne role epizodyczne. W swojej pracy aktorskiej umiejętnie łączył cechy meksykańskiego „machismo” z wdziękiem i humorem, co zjednywało mu rzesze wielbicieli. W Meksyku był znany jako jedna z najbardziej twórczych postaci lat 40. i 50., okresu, który stanowił tzw. złoty wiek kina meksykańskiego. Debiutował filmem „Wyspa namiętności” (1941). Międzynarodową sławę przyniosły mu dzieła opisujące losy żyjących w nędzy, ograniczonych przez zabobony i podziały klasowe meksykańskich wieśniaków. W filmach tych silnie kontrastował charaktery uosabiające dobro i zło. Jego długoletnim współpracownikiem był znakomity operator filmowy Gabriel Figueroa. Ich wspólny obraz „María Candelaria” zdobył główną nagrodę w Cannes w 1946 roku. Fernández zapamiętany został również  z ról sadystycznych potentatów w filmach Sama Peckinpaha – „Dzika banda” (1969) i „Dajcie mi głowę Alfreda Garcii” (1974). 

W programie:

María Candelaria (María Candelaria) Meksyk 1944

Pepita Jimenez (Pepita Jiménez) Meksyk 1946

Perła (La perla) Meksyk 1947

Rio Escondido (Río Escondido) Meksyk 1948

Maclovia (Maclovia) Meksyk 1948

Paloma (Pueblerina) Meksyk 1949

My dwoje (Nosotros dos) Hiszpania/Meksyk 1955

Kultura Dostępna

10 złotych – tyle wystarczy, żeby raz w tygodniu zobaczyć w kinie Iluzjon najciekawsze polskie filmy ostatnich lat. W ramach programu, który jest prowadzony przez Narodowe Centrum Kultury, w każdy czwartek można obejrzeć cenione przez krytyków i nagradzane na międzynarodowych festiwalach filmy polskiej produkcji. W marcu będzie można zobaczyć następujące filmy:

Słońce, to słońce mnie oślepiło, reż. Anna Sasnal, Wilhelm Sasnal, Polska 2016

Wołyń, reż. Wojciech Smarzowski, Polska 2016

Prosta historia o morderstwie, reż. Arkadiusz Jakubik, Polska 2016

Zaćma, reż. Ryszard Bugajski, Polska 2016

Wszystkie nieprzespane noce, reż. Michał Marczak, Polska 2016

Retrokino. Filmy przedwojenne w nowej odsłonie

Dziesięć milionów klatek filmowych na dwustu kilometrach odrestaurowanych taśm – to bilans prawie siedmioletniej pracy Filmoteki Narodowej nad najstarszymi polskimi filmami fabularnymi. Przeszły one gruntowną renowację za sprawą realizowanego przez Filmotekę projektu „Nitrofilm”, którego celem była konserwacja i cyfryzacja tych bezcennych zabytków. W każdą niedzielę o godz. 16.00 prezentujemy jeden z kilku przedwojennych filmów zaplanowanych w programie, a każdy z nich w nowej jakości obrazu i dźwięku. W marcu zapraszamy na film „Ludzie Wisły” (1938) w reżyserii Aleksandra Forda i Jerzego Zarzyckiego – historię osadzoną w realiach codziennego życia pracowników i właścicieli barek żeglugi śródlądowej na Wiśle. W jednej z głównych ról wystąpiła Stanisława Wysocka, należąca do najwybitniejszych polskich aktorek i reżyserek teatralnych pierwszej połowy XX wieku. W obsadzie znaleźli się także Jerzy Pichelski, prezentujący nowy typ szorstkiego amanta, i niezapomniana Ina Benita. Przed każdym seansem wyświetlimy jeden z odcinków programu „Z miłości do kina”, w którym zdradzimy tajniki digitalizacji oraz ciekawostki dotyczące produkcji prezentowanego filmu.

Ukryte. Psychoanalityczne spotkania filmowe

12 marca o godz. 18.00 zapraszamy na kolejne spotkanie w ramach cyklu „Ukryte…”. Tym razem punktem wyjścia do dyskusji będzie film „Nakarmić kruki” (1975) Carlosa Saury. Po projekcji porozmawiamy m.in. o tym, kiedy wydarzenia z dzieciństwa nazywamy traumatycznymi. Poszukamy odpowiedzi na pytania: W jaki sposób dziecko mówi o swoim bólu i cierpieniu? Czy i kiedy jest w stanie samo pokonać lęk przed zmianami w świecie wewnętrznym i zewnętrznym? Co nas zżera od środka, gdy doświadczamy strat, na które nie mamy wpływu? To tylko kilka z problemów, które mogą nurtować odbiorcę filmu. Metoda, którą posłużył się Saura – reżyser i autor scenariusza – polega na prowadzeniu narracji z punktu widzenia dwudziestoletniej Any, która wspomina bolesne sytuacje rodzinne, których doświadczyła w okresie swojego dzieciństwa przypadającego na czasy dyktatury generała Franco. Dzięki temu zabiegowi jesteśmy na pograniczu dwóch światów: świata realnego i świata iluzji.

Dyskusję po filmie poprowadzi krytyczka filmowa Ola Salwa, a gościem specjalnym będzie psychoanalityczka Milena Gracka-Tomaszewska.

Cykl jest organizowany we współpracy z Polskim Towarzystwem Psychoterapii Psychoanalitycznej.

Klub Seniora

Vive la France! to hasło przewodnie drugiego sezonu „Klubu Seniora” w kinie Iluzjon Filmoteki Narodowej, organizowanego pod patronatem Ambasady Francji. W ramach cyklu co miesiąc prezentujemy filmy wybitnych francuskich reżyserów, a każde ze spotkań poprzedzone jest miniwykładem, podczas którego widzowie mogą dowiedzieć się, jak powstawało prezentowane dzieło, a także co sprawiło, że jego twórcy na zawsze zapisali się na kartach historii kinematografii. 30 marca o godz. 11.00 zapraszamy na projekcję filmu „Hiroszima, moja miłość” (1959) w reżyserii Alaina Resnais.

Młodzi gniewni. Młodzieżowy klub filmowy

Lubisz oglądać filmy i o nich dyskutować? Chcesz pisać o kinie, ale nie wiesz, czy robisz to dobrze? Zostań członkiem Młodzieżowego Klubu Filmowego. MKF „Młodzi gniewni” działa w kinie Iluzjon Filmoteki Narodowej od marca 2014 roku jako cykl spotkań organizowanych z myślą o młodzieży ze szkół gimnazjalnych i ponadgimnazjalnych. Program adresowany jest do nastoletnich kinomanów zainteresowanych świadomym odbiorem sztuki filmowej i swobodną dyskusją o kinie. Zaprezentujemy głównie współczesne produkcje, które wyróżniają się zarówno niebanalnymi rozwiązaniami formalnymi, jak i poruszaną tematyką. Dyskusję po każdym seansie poprowadzi publicystka popkulturowa Kaja Klimek.

Dotychczasową formułę „Młodych gniewnych” rozszerzamy o warsztaty, podczas których klubowicze będą bawić się kinem na różne sposoby – począwszy od zapoznania się z symboliką języka filmowego i tropami pomocnymi w jej odczytywaniu, przez realizację wciągających vlogów i pisanie niesztampowych recenzji, po opanowanie trudnej sztuki przeprowadzania wywiadów. Zajęcia poprowadzą doświadczeni krytycy i dziennikarze filmowi.

Na spotkania „Młodych gniewnych” zapraszamy od 7 marca, raz w miesiącu, we wtorki o godzinie 18.00. Natomiast pierwsze warsztaty odbędą się 11 marca o godzinie 10.00.

Zaczniemy od nominowanego do Oscara i Złotego Globu filmu „Mustang” w reżyserii Deniz Gamze Ergüven.

Młodzieżowy Klub Filmowy „Młodzi gniewni” bierze udział w kampanii „Skrytykuj.pl”, prowadzonej przez Filmotekę Narodową przy wsparciu Polskiego Instytutu Sztuki Filmowej.

Mały Iluzjon, czyli kino dla najmłodszych

„Mały Iluzjon” to cykl rodzinnych warsztatów dla dzieci w wieku od 2 do 7 lat. Zajęcia odbywają się raz w tygodniu, a każde z nich to nowy temat i wiele niespodzianek. Za każdym razem rozpoczynamy seansem znanych polskich bajek. Podczas zabaw zapraszamy do wspólnych występów na scenie, śpiewania piosenek i warsztatów plastycznych. W każdą kolejną sobotę w Iluzjonie czekać będzie na dzieci ogromny pluszowy Miś i animatorzy Misiowych Przyjaciół. Różnorodne zajęcia i dodatkowe atrakcje pozwolą spędzić sobotnie przedpołudnia w miłej i rodzinnej atmosferze. Wszystkie dzieci otrzymają Misiowy Paszport, w którym będą zbierać pieczątki za udział w zajęciach, a po zdobyciu sześciu stempelków będą mogły odebrać nagrodę od naszych partnerów z firmy Granna, wydawnictwa Nasza Księgarnia i innych przyjaciół Misia.

Cykl Oki Doki – filmy dokumentalne dla dzieci i rodziców

Filmy dokumentalne, w których głównymi bohaterami są dzieci, a wydarzenia ukazywane są z ich punktu widzenia, to wciąż rzadkość w polskich kinach. „Oki Doki” to cykl spotkań z filmami dokumentalnymi dla dzieci, na które zapraszamy również rodziców i dziadków. Chcemy, aby film stał się punktem wyjścia do wspólnych dyskusji, podczas których dzieci i dorośli będą mogli skonfrontować swoje spojrzenia na świat. Będziemy rozmawiać o sile pasji, pokonywaniu słabości i o tym, czego możemy uczyć się od siebie nawzajem. Na projekcje filmów zapraszamy dzieci w wieku 6-12 lat wraz z ich rodzicami. Młodsze dzieci, w wieku od 2 lat, będą mogły bawić się pod opieką doświadczonych animatorek we foyer kina.

Blok: Siłę mam w sobie, 12 marca, godz. 11.00

Głos Bente (Bente’s stem) reż. Marijn Frank, Holandia 2012

Johan (Johan) reż. Sjoerd Niekamp, Holandia 2014

Bilety i rezerwacje

Filmy z archiwum Filmoteki Narodowej: 12 zł (ulgowe) i 14 zł (normalne)
Nowości: 15zł (ulgowe) i 17 zł (normalne)
Kultura Dostępna: 10 zł
Misowe Poranki: 15 zł

Kup bilet online

Kasa kina: (22) 848 33 33; iluzjon.rezerwacje@fn.org.pl