Chłodna, majestatyczna blondynka, stworzona do ról zdecydowanych, władczych kobiet – pisze o niej Magda Sendecka. - Czasem jednak pod maską obojętności, którą noszą jej bohaterki, pulsują gorące uczucia: miłość, nienawiść czy gniew.

„Mnie w tej chwili szalenie absorbuje dociekanie złożoności psychologicznej każdej postaci. Bo czy utwór klasyczny czy współczesny, czy przedstawia problematykę filozoficzną, polityczną czy moralną, wszędzie człowiek ma prawo być skomplikowany.” - mówiła w 1964 roku - „(...) nieprawda to dla aktora słowo najgroźniejsze. I wydaje mi się, że właśnie współczesne aktorstwo polega w dużej mierze na tym, co ogólnie nazywamy przybliżeniem odtwarzanej postaci do widza. Co to znaczy przybliżać? To znaczy pokazywać ją w wielu aspektach, zróżnicować wewnętrznie (...).”  (w: Aleksandra Śląska 1925-1989, red. B. Lasocka, Warszawa 1990)

Córka działacza politycznego, uczestnika III powstania śląskiego, Edmunda Wąsika, urodziła się w roku 1925 w Katowicach. Po ukończeniu Państwowej Wyższej Szkoły Aktorskiej, grała w teatrach krakowskich, a następnie w warszawskim Teatrze Współczesnym i Ateneum. W filmie zadebiutowała drugoplanową, lecz ważną, wyrazistą rolą Oberaufseherin w Ostatnim etapie Wandy Jakubowskiej. Kolejny wariant tej roli stworzyła po latach w niedokończonej Pasażerce Munka. Nawet jeśli grała amantki, były to role dramatyczne: jak w Piątce z ulicy Barskiej Forda, gdzie pokazała pełnię swojego talentu, wiarygodnie oddając ewolucję emocjonalną Hanki, czy w Pętli Hasa, jako narzeczona Kuby, pogrążającego się w nałogu alkoholowym. W kostiumie historycznym, w dramatach okupacyjnych i w kameralnych współczesnych historiach (jak w Spotkaniu w Bajce Jana Rybkowskiego, gdzie partnerowali jej Gustaw Holoubek i Andrzej Łapicki) malowała postaci skomplikowane, bogate wewnętrznie, niejednoznaczne.

W pamięci telewidzów zostanie jej fenomenalny dubbing Glendy Jackson w roli Elżbiety, królowej Anglii, w serialu BBC. Wystąpiła też w trzydziestu kilku spektaklach Teatru Telewizji. Laureatka licznych nagród za role teatralne i filmowe oraz odznaczeń państwowych. Wykładowczyni warszawskiej PWST. Żona dyrektora teatru Ateneum Janusza Warmińskiego. Zmarła 18 września 1989 roku w Warszawie. W 30. rocznicę śmierci tej znakomitej aktorki, zapraszamy na krótki przegląd filmów z jej udziałem.

Pętla, reż. Wojciech Jerzy Has, Polska 1957, 101 minut

Pasażerka, reż. Andrzej Munk, Witold Lesiewicz, Polska 1963, 62 minuty

Ostatni etap, reż. Wanda Jakubowska, Polska 1947, 110 minut

Czarna suknia, reż. Janusz Majewski, Polska 1967, 45 minut