Nazywany jednym z Wielkich Mistrzów europejskiego i światowego kina, szwedzki reżyser w swoich dziełach rozważał rzeczy ostateczne – śmierć, miłość, sens istnienia. Jego filmy dociekają istoty spraw metafizycznych, przenika je niemal mistyczna wrażliwość.

W tych największych, jak – Siódma pieczęć, Bergman nie waha się zadawać najtrudniejszych pytań o obecność Boga w świecie pozbawionym współczucia i człowieczeństwa. Najbardziej znany film reżysera – Tam, gdzie rosną poziomki, dotyka istoty ludzkiego życia i przemijania; Persona (film i sztuka) to fascynujący i mroczny portret kobiety, nazywany jest najbardziej wielowątkowym i enigmatycznym z arcydzieł kina.

Przepiękny wizualnie – Fanny i Aleksander, film Bergmana, który miał być jego ostatnim, a, w którym sięga do własnego dzieciństwa, okazuje się kluczem do całej jego twórczości.  
Właśnie mija sto jeden lat od urodzin tego uznanego za jednego z największych artystów kina. We wrześniu pokażemy jego najsłynniejsze filmy po rekonstrukcji cyfrowej.

Persona, Szwecja 1966, 85 minut

Siódma pieczęć (Det sjunde inseglet), Szwecja 1957, 96 minut

Jesienna sonata (Herbstsonate), Francja, Szwecja, RFN 1978, 99 minut

Fanny i Aleksander (Fanny och Alexander), Francja, Szwecja, RFN 1982, 188 minut

Tam, gdzie rosną poziomki (Smultronstället), Szwecja 1957, 91 minut