Henryk Szaro urodził się 21 października 1900 roku w Warszawie jako Henoch Szapiro. W młodości porzucił studia inżynierskie na rzecz sceny. Samodzielną karierę rozpoczął na początku lat 20. w Piotrogrodzie, a następnie występował w Berlinie, gdzie związał się ze słynnym kabaretem rosyjskich emigrantów „Niebieski Ptak”. Kiedy trasa kabaretu zaprowadziła go do odrodzonej Polski, młody reżyser postanowił pozostać w ojczyźnie. Był kierownikiem artystycznym teatrzyku „Stańczyk”, wystawiając jednocześnie na jego deskach krótkie przedstawienia. Fascynacja techniką filmową skłoniła go do zainteresowania się młodą polską kinematografią.
W 1925 roku Henryk Szaro zrealizował dwa filmy – farsę „Rywale” oraz zaliczany do nurtu jidysz dramat historyczno-metafizyczny „Jeden z 36”. Ich dobre przyjęcie otworzyło mu drogę do kariery. Stał się specjalistą od adaptacji popularnych dzieł literackich. Jego wczesne produkcje to głównie kino rozrywkowe: zagadkowy kryminał „Czerwony błazen”, „morski” melodramat przygodowy „Zew morza” oraz ekranizacja bestsellerowego romansu Ireny Zarzyckiej „Dzikuska”. Bardziej ambitnym przedsięwzięciem miała się okazać adaptacja „Przedwiośnia”, jednak krytycy wytknęli twórcom zbytnie skupienie się na wątku miłosnym oraz ideowe okaleczenie dzieła Żeromskiego. Ukoronowaniem pracy reżysera w epoce kina niemego stał się nakręcony w 1929 r. dramat psychologiczny „Mocny człowiek”. Tą adaptacją mrocznej powieści znanego skandalisty Stanisława Przybyszewskiego reżyser zdobył uznanie polskiej i zagranicznej krytyki.
Przełom dźwiękowy nastąpił w chwili, gdy Szaro zaangażował się w nurt kina patriotycznego, realizując dwa filmy z cyklu „Płomienne serca”. W kolejnych latach wyreżyserował m.in. adaptację kontrowersyjnej powieści Stefana Żeromskiego „Dzieje grzechu”. Do swoich korzeni i kina jidysz powrócił poprzez realizację dźwiękowej wersji filmu „Ślubowanie”, którego pierwsza, niema wersja powstała w 1924 roku. Jego ostatni film „Kłamstwo Krystyny” wszedł na ekrany w styczniu 1939 roku. Pierwsze lata II wojny światowej Henryk Szaro spędził w Wilnie. Po ataku III Rzeszy na ZSRR wrócił do Warszawy. Zamieszkał na terenie getta, gdzie w sierpniu 1942 roku został zamordowany przez hitlerowców.
W programie:
- Zew morza Polska 1927
- Mocny człowiek Polska 1929
- Na Sybir Polska 1930
- Pan Twardowski Polska 1936
- Ordynat Michorowski Polska 1937
- Kłamstwo Krystyny Polska 1939