Film uznany został za najbardziej odważny w karierze Chaplina. Reżyser otwarcie poddał krytyce najistotniejsze problemy współczesnych mu czasów – cywilizacyjne zagrożenia i dramatyzm społecznych procesów. Reżyser wciela się w filmie w rolę robotnika, który pracuje w wielkiej zmechanizowanej fabryce, gdzie stosuje się nawet „maszynę do karmienia” , żeby pracownik nie tracił ani minuty cennego czasu. I tak, gdy bohater dostaje się do więzienia, dopiero tutaj czuje się wolny i szczęśliwy. Film wywołał rozliczne kontrowersje, posądzano twórcę nawet o sympatie prokomunistyczne. W okresie realizacji „Dzisiejszych czasów” panowało już kino dźwiękowe, ale Chaplin, na przekór panującym tendencjom, zdecydował się na utrzymanie konwencji filmu niemego. Swojej dezaprobacie wobec wprowadzenia dźwięku na ekranie dał wyraz w błyskotliwej piosence „Titina, ach Titina”, do której ułożył absurdalny tekst, a treść podawał na ekranie pantomimicznie.

Satyra na mit taśmowej produkcji w Ameryce, gdzie nawet człowiek staje się częścią maszyny - i jest traktowany wyłącznie jak maszyna.