Puszka Pandory

Czołówka

Tytuł oryg.:
Die Büchse der Pandora
Rodzaj:
Film fabularny
Kraj produkcji:
Niemcy
Rok produkcji:
1929
Reżyseria:
Georg Wilhelm Pabst
Scenariusz:
Ladislaus Vajda, Georg Wilhelm Pabst
Operator:
Günther Krampf
Obsada:
Louise Brooks, Fritz Kortner, Franz Lederer, Carl Goetz
Czas trwania:
133 min.

Opis filmu

W 1926 roku w Berlinie reżyser Georg Wilhelm Pabst rozpoczął obsesyjne poszukiwania aktorki, która zagra główną rolę w „Puszce Pandory”, historii uwodzicielskiej Lulu, której niemoralne zachowanie doprowadza do upadku kilku zakochanych w niej mężczyzn. Trwały one dwa lata. Przesłuchano dwa tysiące kandydatek, kilkaset poddano próbom przed kamerą. Wszystkie zostały jednak odrzucone – jedne nie miały odpowiednich warunków fizycznych, inne – talentu. Historię śledziły gazety i czasopisma. Wybór aktorki stał się wkrótce sprawą narodową.

Lulu, bohaterka sztuki Franka Wedekinda, jest jedną z największych postaci nowoczesnej literatury niemieckiej. Kierując się ciekawością, wolną od ograniczeń moralnych, potrafi wyrażać się tylko poprzez szukanie przyjemności. Rozumiana jako pojęcie, Lulu jest być może nawet elementem psychiki niemieckiego narodu. Niektórzy uważali, że tylko Niemka może zagrać Lulu. Na szczęście Pabst miał inne zdanie – dla reżysera aktorka potrzebna do tej roli mogła pochodzić nawet z innego kontynentu. Pabst, zainteresowany bardziej kinem niż literaturą, ambiwalentny wobec dominującego ekspresjonizmu, zmodyfikował ekscesy w stylu Grand Guignolu i zrezygnował z głównego narzędzia teatralnego – nierealistycznej, histerycznej gry bohaterów. Rozwinął w „Puszce Pandory” nowy, „obiektywny” filmowy styl. Chciał, aby jego Lulu była „prawdziwa”.

We wrześniu 1928 roku 21-letnia Louise Brooks, niezwykle piękna i wyzywająco seksualna, opuściła Hollywood, by stać się nieśmiertelną. Pierwszy raz zwróciła na siebie uwagę Pabsta występem w „A kochanek miał sto” („A Girl in Every Port”) Howarda Hawksa, gdzie grała wyrachowanego drapieżnika. Reżyser poprosił o możliwość współpracy z aktorką, ale studio Paramount, z którym była związana kontraktem odmówiło. Legenda głosi, że w momencie, gdy Brooks odmawiała podpisania nowego kontraktu z Paramountem, młoda Marlena Dietrich stała właśnie pod drzwiami Pabsta w Berlinie, umówiona na spotkanie w sprawie głównej roli w „Puszce Pandory”. Reżyser dowiedział jednak się, że Brooks jest wolna i z miejsca ofiarował  jej rolę w swoim nowym filmie. W czasach, gdy Ameryka kusiła wiele talentów z Niemiec, Brooks postanowiła wyjechać w przeciwnym kierunku i w ciągu zaledwie dziesięciu miesięcy, pod kierunkiem Pabsta na nowo zdefiniowała sztukę gry aktorskiej i zajęła ważne miejsce w historii kina.

Paul Mcgann

Treść

.

Oceń film




Galeria