Film ukazujący Lecha Wałęsę z bardzo prywatnej strony. Reżyser, wdzierając się w prywatność, nawet intymność związkowego przywódcy próbuje uchwycić fenomen przemiany prostego, skupionego na codzienności człowieka w charyzmatycznego przywódcę. To opowieść o mężu, ojcu, prostym robotniku, który wyzwolił ukryte w sercach milionów ludzi marzenie o wolności. Wajda stawia kamerę nie w salach obrad związkowych, ale przede wszystkim w mieszkaniu, na jednym z gdańskich blokowisk. „Pomyślałem, że Janusz Głowacki najlepiej pokaże nam Lecha jakiego nie znamy – jako człowieka, męża, ojca” – powiedział reżyser. Aby zbudować autentyczny portret Wałęsy, twórcy postanowili zrównoważyć elementy poważne odrobiną komizmu sytuacyjnego. „Nie ma prawdziwego dramatu bez śmieszności. Całe nasze życie jest wymieszane. I myślę, że to właśnie powinno być w tym filmie” – tłumaczy koncepcję, na której oparł całą historię, Głowacki.