Druga część „Celulozy” opowiada dalsze losy Szczęsnego. Chłopak wraca do Włocławka, gdzie wstępuje do partii komunistycznej. Wkrótce zabija denuncjatora i szpiega policji Gąbińskiego. Za tę samowolę grozi mu usunięcie z partii. Znajduje jednak schronienie u Magdy zajmującej się drukowaniem komunistycznych ulotek. Ratując Magdę przed aresztowaniem Szczęsny sam trafia do więzienia. Kiedy je opuszcza żeni się z Magdą, z którą wspólnie biorą czynny udział w działalności partii. W jednej z manifestacji zostaje ranny. Chcąc uniknąć kolejnego aresztowania wyrusza do Hiszpanii, by wziąć udział w wojnie domowej. Obie części tej wielkiej proletariackiej epopei zrealizowane zostały w duchu włoskiego neorealizmu i odnaleźć tu można wiele ciekawych i przekonywających sekwencji. Propagandowa wymowa filmu zdecydowanie przesłania jednak jego walory artystyczne.