Około piętnastu hollywoodzkich filmów ma za punkt wyjścia nowele lub powieści Francisa Scotta Fitzgeralda – barda „straconego pokolenia” lat międzywojennych. Clayton, jako trzeci po Brenonie i Nugencie, zekranizował powieść „Wielki Gatsby”. Reżyser zachował styl i klimat pierwowzoru, a film stał się kulminacyjnym punktem fali re¬tro. Dzięki zachowaniu dystansu zabarwionego nutą nostalgii i ironii, dzieje tajemniczego Jaya Gatsby'ego – opętanego namiętną miłością do kobiety, zniszczonego przez twarde prawa rządzące świa¬tem bogaczy, do którego za wszelką cenę chciał przynależeć – nie stają się melodramatycznym wyciskaczem łez, a wręcz przeciwnie – są „uroczym romantycznym przerywnikiem szarej rzeczywistości”.