„Włóczykij” prezentowany na festiwalu filmowym w Wenecji, wywołał skrajne reakcje – od pełnych oburzenia protestów, po entuzjastyczne zachwyty.

Bohaterem opowieści rozgrywającej się w środowisku lumpenproletariatu wegetującego na przedmieściach Rzymu, jest młody mężczyzna, Accattone. Żyje z dnia na dzień utrzymując się z sutenerstwa. Pewnego dnia spotyka na swojej drodze naiwną, prostą dziewczynę, dzięki której próbuje odmienić swój los. Po raz pierwszy w życiu decyduje się podjąć uczciwą pracę, by zarobić na utrzymanie obojga. Po pierwszym wyczerpującym dniu, marzy tylko o swoim pogrzebie. Znowu więc próbuje zdobyć pieniądze w nieuczciwy sposób. Los Accattone naznaczony jest egzystencjalnym fatalizmem, którego nie jest w stanie odmienić nic i nikt, gdyż został zdeterminowany miejscem urodzenia i warunkami środowiskowymi, w jakich przyszło mu dorastać.

Film Pasoliniego stanowi do dziś niezwykle drastyczny, a zarazem prawdziwy i głęboki obraz życia i mentalności lumpenproletariatu – życia, dla którego nie ma realnej alternatywy.