Pierwszy polski powojenny film fabularny miał być w początkowym założeniu antologią piosenek okupacyjnych. W trakcie realizacji kilka osobnych wątków, które pierwotnie miały luźno łączyć poszczególne piosenki, rozwinęło się w opowieść rozgrywającą się od września 1939 roku do wyzwolenia Warszawy w roku 1945. Główny bohater, będący muzykiem, opowiada o latach okupacji i swoich przeżyciach młodemu żołnierzowi polskiemu, repatriantowi z Anglii. Powstała w ten sposób poruszająca historia o młodych ludziach wojennego pokolenia i codziennym życiu Warszawy lat okupacji, przeplatana piosenkami pamiętanymi do dziś.