Akcja filmu rozgrywa się w stolicy Francji, w pierwszej połowie 1871 roku, w burzliwych czasach Komuny Paryskiej. Pomimo trwającej wojny z Prusami, miasto tętni życiem. Bogate warstwy mieszczaństwa bawią się, spędzają czas w restauracjach i plenerowych teatrzykach. Tymczasem Prusacy okrążają stolicę Francji. Proletariat Paryża nie chce poddać miasta, jednak burżuazja krwawo rozprawia się z rewolucją. Na tle tych wydarzeń obserwujemy dzieje miłości Luizy i Jeana. Główną bohaterkę poznajemy gdy pracuje w ekskluzywnym sklepie „Nowy Babilon”. Dziewczyna w trakcie rozwoju dramatycznych wydarzeń, przyłącza się do rewolucji i zostaje komunardką. Jean jest żołnierzem Gwardii Narodowej. W dniu krwawej rozprawy z komunardami, chłopak zostaje wyznaczony do konwoju przewożącego jego ukochaną na miejsce rozstrzelania. Luiza może się jeszcze uratować, jeśli podpisze oświadczenie, że była prostytutką. Dziewczyna oburzona tą propozycją, wybiera bohaterską śmierć.

Jest to jeden z najwybitniejszych filmów w historii kina niemego, który realizował zasadę tzw. „montażu atrakcji”, koncepcji artystycznej sformułowanej przez Eisensteina – czyli zestawienia ze sobą wyrazistych dramaturgicznie obrazów rzeczywistości. Właściwy sens filmu miał się rodzić w wyniku zestawienia poszczególnych scen w kolejnych „interwałach“ w przebiegu akcji. Oryginalną muzykę do filmu skomponował Dymitr Szostakowicz. Film jest również popisem wizualnego kunsztu Moskwina, który wykorzystał wpływ malarstwa impresjonistycznego, dzięki czemu kompozycje i tematyka kadrów była porównywana z obrazami Renoira i Degasa.