Film uznawany za jedno z największych arcydzieł kina. „Rashomon” oparty jest na motywach dwóch opowiadań Ryūnosuke Akutagawy. Fabularną osią filmu rozgrywającego się w średniowiecznej Japonii jest tragedia, jaka spotkała samuraja oraz jego żonę, którzy zostali napadnięci w lesie przez bandytę. Każda z osób relacjonujących wydarzenie – bandyta, żona samuraja oraz duch samuraja – w zupełnie inny sposób relacjonuje jednak to, co zaszło feralnego dnia…

„Rashomon” należy do filmów, które zrewolucjonizowały narrację filmową. Stosując tzw. narrację pryzmatyczną, Kurosawa pozwala obrazowi „kłamać” i pokazuje wiele różnych wersji tego samego wydarzenia, różniących się w zależności od tego, kto opowiada. „Rashomon” pozostaje majstersztykiem nie tylko ze względu na narrację prekursorską wobec kina współczesnego, ale też z uwagi na formę wizualną. „Mistrzowska, impresyjna fotografia Miyagawy dodaje do tego niezwykły nastrój tajemniczości i poezji: chłodny wietrzyk budzący Tajomaru, kobieta leniwie nurzająca dłoń w strumieniu, wirujące rękawy medium. Imponująca jest ekonomika kadru, kontrasty światłocienia i gwałtowność zwrotów kamery; dynamikę operatorską  potęguje Kurosawa szybkim montażem – film ma 420 ujęć – z użyciem roletki, swojego ulubionego środka interpunkcyjnego” – pisali Adak Garbicz i Jacek Klinowski (A. Garbicz, J. Klinowski, Kino – wehikuł magiczny. Podróż druga). „Rashomon” spotkał się ze znakomitym przyjęciem w Europie – nagrodzony Złotym Lwem na 12. MFF w Wenecji i Oscarem za najlepszy film nieanglojęzyczny obraz rozsławił kinematografię japońską na świecie.