Na mocy postanowień Protokołu z Kioto kraje, które zdecydowały się na jego ratyfikację, zobowiązały się zredukować do 2012 roku emisję dwutlenku węgla i innych gazów powodujących efekt cieplarniany. Wymyślono w tym celu sprytne rozwiązanie. W przypadku niedoboru bądź nadwyżki emisji gazów, sygnatariusze umowy zobowiązali się do szczególnego rodzaju wymiany handlowej, polegającej na sprzedaży lub kupowaniu limitów od innych krajów. W ten sposób bogate kraje, które produkowały za dużo szkodliwych gazów, mogły odkupywać limity od tych biedniejszych. Na papierze wszystko się zgadzało, ale problem nadal pozostał nierozwiązany. Co więcej, okazało się, że na handlu limitami można nieźle zarobić, więc pojawili się hakerzy i oszuści, którzy sprytnie wykorzystali zaistniałą sytuację.

Film ujawnia, na czym polega cały problem, pokazując finansowe i prawne luki, które ułatwiają prowadzenie nieczystych interesów. Daniel Butler, który w latach 2004-2011 zajmował się handlem węglem zdradza na przykład kulisy kradzieży Czechom wartego 10 milionów euro limitu. Zarobił na tym 50 000 euro. Z kolei Ritt Bjerregaard, która była członkiem komisji negocjującej Protokół z Kioto, tłumaczy, że wprowadzenie podatku od emisji dwutlenku węgla miało spowodować zmianę sposobu myślenia o tym problemie. Tak się jednak nie stało. Marius-Christian Frunza, który wykłada na Sorbonie i jest autorem książki Fraud and Carbon Markets tłumaczy, że przemysł węglowy jest dziś najłatwiejszym polem do wszelkiego rodzaju przestępstw, w tym również finansowych, związanych z podatkiem VAT. Kevin Anderson, profesor Manchester University dodaje, że na handlu węglem zarabia się miliardy funtów, ale nie ma to nic wspólnego z ochroną środowiska.

Film w szczery, choć sceptyczny sposób ocenia współczesny przemysł węglowy, jak również system, który ma zniwelować jego negatywny wpływ na środowisko. Świat jest dziś jednak za bardzo uzależniony od energii i wygląda na to, że dopóki nie wydarzy się spektakularna tragedia, żadna zmiana w tym zakresie nie będzie możliwa.