Obóz koncentracyjny w Oświęcimiu. W kilku celach Bloku 11 na ścianach można przeczytać nazwiska Edward Galiński i Mala Zimetbaum. W jednej celi są tylko litery MA i słowo „Miłość”. Edek był jednym z pierwszych więźniów Oświęcimia. Został aresztowany z grupą uczniów szkoły średniej podczas próby przedostania się do Francji. Miał wtedy 17 lat. W obozie pracował w zakładzie mechanicznym, co zapewniało nieco lepsze warunki. Po przeniesieniu do obozu Birkenau zakochał się w Mali Zimetbaum – Żydówce przywiezionej do obozu z Belgii. Wiedział, że prędzej czy później Mala trafi do krematorium. Zdecydował się, że razem uciekną. Udało mu się od jednego z esesmanów nazwiskiem Lubusch wytargować mundur i pistolet. 24 czerwca 1944 Edek założył mundur i wyprowadził Malę poza główną bramę obozu. Wykorzystali przepustki wykradzione przez Malę. Dotarli na Słowację. 24 lipca Mala wybrała się do pobliskiego miasteczka, aby spieniężyć trochę złota zabranego z obozu. Została zatrzymana przez niemiecki patrol. Edek, gdy dowiedział się o jej aresztowaniu, sam zgłosił się na posterunek. Po powrocie do Oświęcimia oboje zostali zamknięci w piwnicy Bloku 11. Porozumiewali się między sobą gwizdaniem. Edek gwizdał melodie (przez szparę w drzwiach), a parę cel dalej Mala odpowiadała tą samą melodią. Edek był przenoszony z celi do celi. W każdej z nich zostawił na ścianie wyryte oba nazwiska. Jacek Bławut dowiedział się o historii Edwarda i Mali z książki Wiesława Kielara Anus Mundi: 1500 dni w Aschwitz/Birkenau. Wraz z Michałem Żarneckim postanowili udokumentować tę niezwykłą love story. W surowej dokumentacyjnej niemal formule zestawił obrazy obozowe z relacjami świadków, fragmentami wspomnień, a dramaturgiczne napięcie zbudował na zagadce śmierci bohaterów, którzy próbowali przed egzekucją odebrać sobie życie. Do dziś nie do końca wiadomo, jak naprawdę zginęli…