Inscenizowany film dokumentalny. Autorzy rozmawiają z uczniami szkół podstawowych na temat uzależnienia od środków odurzających. Wypowiedzi młodych ludzi opowiadających o powodach sięgania po narkotyki mogą sprawiać wrażenie osobistych, jednak w rzeczywistości reżyser wykorzystał fragmenty broszur o narkomanii i notatek z rozmów z narkomanami leczącymi się w ośrodku „Monaru” w Głoskowie. Tam też realizowana była część zdjęć. Koterski, wspominając pracę nad Przyczynami narkomanii, podkreślał trudność w pracy dokumentalisty: pogodzenie materii filmu dokumentalnego, w założeniu obiektywnej, z nieuchronnym aktem kreacji, zachodzącym podczas jego tworzenia. Przyczyny narkomanii znamionują punkt zwrotny w jego twórczości: zwrot od impresyjnej rejestracji rzeczywistości ku kreacji. Precyzyjną inscenizację tego, udającego film dokumentalny, obserwacyjnego obrazu szczególnie widać w zdjęciach Jacka Bławuta, kręconych m.in. w odpowiednio oświetlanych przejściach podziemnych i kościołach. Z kolei wygłaszane na ekranie teksty są jednak w dużej części autentyczne. Autor zachował nawet zająknięcia i wszystkie przerywniki: „yyy, eee i aaa”. „Nasyciłem się wypowiedziami narkomanów, kiedy spisywałem te 2 tysiące stron” - wspominał później Koterski - „nabiłem sobie głowę inną strukturą mowy”. Na podstawie spisanych wypowiedzi narkomanów, ze wszystkimi zająknięciami, przejęzyczeniami, powstała sztuka Społeczność, zrealizowana później w Teatrze Telewizji.