Jan to rzetelny, oddany swojej pracy i cieszący się szacunkiem realizator dźwięku. Ma jednak pewną tajemnicę – spędzając przed laty noc z ukochaną, Elżbietą, zignorował dobiegające z zewnątrz wołanie o pomoc. Po serii dziwnych wydarzeń, dręczony wyrzutami sumienia Jan postanawia odnaleźć Elżbietę. Okazuje się, że kobieta wyjechała z miasta, kiedy po pamiętnej nocy w pobliżu jej domu znaleziono zwłoki mężczyzny. Obraz Różewicza pozbawiony jest spójnie zarysowanej fabuły. Pełen przemieszanych w czasie obrazów, długich ujęć i niedopowiedzeń, wymyka się też jednoznacznej interpretacji. Nawiązujący do „Kobiety w kapeluszu”, a zdaniem wielu również do „Powiększenia” Antonioniego czy „Wybuchu” De Palmy utwór porusza problem odpowiedzialności i obowiązków wobec siebie i innych.