Film nagrodzony Złotą Palmą na 59. MFF w Cannes. Tytuł dzieła został zapożyczony z XIX-wiecznej ballady Roberta Dwyera Joyce’a, opisującej rewolucję irlandzką z 1798 roku. Akcja Wiatru buszującego w jęczmieniu rozgrywa się w XX wieku w Irlandii podczas wojny o niepodległość (1919–1921) i wojny domowej (1922–1923). Bohaterami opowieści są Teddy i Damien, dwaj bracia, którzy dołączają do Irlandzkiej Armii Republikańskiej, by walczyć o niepodległość Irlandii. W pewnym momencie drogi bohaterów rozchodzą się jednak i obydwaj stają po dwóch stronach barykady.

Wiatr buszujący w jęczmieniu pozostaje najbardziej epickim – obok Ziemi i wolności – i najbardziej dochodowym dziełem Kena Loacha. Jak pisała Bożena Janicka po premierze filmu, „W historii sprzed osiemdziesięciu kilku lat brytyjski reżyser odnalazł pytania dzisiejsze, a może nawet jutrzejsze, lecz sformułował je w innym języku niż język polityki i mediów: środkami sztuki. Ukazał chaos współczesnego świata, w którym fantomy idei walczą o lepsze z konkretem faktów – z perspektywy tragicznej” (B. Janicka, Wiatr buszujący w jęczmieniu, „Kino” 2006, nr 12).