Opowieść o okrucieństwie i bezsensie wojny przedstawiona poprzez pryzmat losów fanatycznego kaprala Hoferika – żołnierza armii austro-węgierskiej, który w ostatnich dniach I wojny światowej znalazł się na wschodnim froncie. W cywilu handlarz końmi, kapral ślepo wykonuje rozkazy. Ma zdobyć i utrzymać pozycję, więc przeprowadza atak nie bacząc na straty. Zdobywa nieprzyjacielskie okopy i zostaje wycofany za linię frontu. Wojsko rozlokowuje się w na wpół zrujnowanej wielkopańskiej siedzibie. Hoferik i tutaj wykonuje swe powinności, musztrując nienawidzących go żołnierzy. Wkrótce zostaje odznaczony orderem Signum Laudis, przyznawanym zazwyczaj tylko oficerom. Umacnia to jeszcze bardziej jego oddanie dla cesarstwa i dowódców, ale tym samym mocniej oddala od szeregowców. Reżyser stworzył wiarygodny i ponadczasowy typ bohatera, którego militarystyczna machina wynosi na piedestał, by później unicestwić. Bohaterstwo, waleczność i posłuszeństwo rozkazom zostają doprowadzone do absurdu, gdy zaprogramowany do wojennych celów człowiek zatraca instynkt samozachowawczy, nakazujący chronić własne życie.