Trwa wojna. Zimą do Zakopanego przyjeżdża piękna zakonnica. W korytarzu w wagonie mija ją Andrzej, oboje wysiadają na tej samej stacji. Zakonnica próbuje nawiązać kontakt z łącznikami podając hasło: „białe gołębie”. W obawie przed Gestapo nikt nie chce udzielić jej pomocy. Kobieta udaje się do jednej z zakopiańskich willi – kolejnego miejsca, gdzie chce nawiązać kontakt. Okazuje się, że Niemcy urządzili tam zasadzkę. Zakonnica zostaje zatrzymana, a wraz z nią Andrzej, który od początku ją śledził. Obojgu udaje się uciec. Docierają do szałasu, gdzie mieści się siedziba kurierów. Zakonnica przedstawia się Andrzejowi jako Katarzyna. Habit okazał się tylko kamuflażem. Spędzają ze sobą noc, jednak gdy mężczyzna budzi się rano, Katarzyny już nie ma. Mężczyzna dociera do oddziału partyzanckiego, gdzie dowiaduje się, że „białe gołębie” są hasłem kurierów, którzy przez granicę przedostają się na Węgry. Andrzej wie, że Niemcy zajęli już ten kraj, jest jednak za późno, by ostrzec Katarzynę.

„Con Bravura” miała być pierwszą częścią „Eroiki”. Munk uznał jednak, że odbiega ona poziomem do pozostałych części i ostatecznie nie włączył jej do filmu.