To był przebój polskich ekranów w połowie lat 80., w czasach szarości, marazmu i ubóstwa. Kusił widzów, na co dzień wystających w długaśnych kolejkach przed sklepami, wizją życia wygodnego i luksusowego, także w dziedzinie seksu. Tytułowy bohater - przeciętny z wyglądu i osobowości architekt mieszkający z żoną w nowobogacko urządzonej wilii – dosłownie nie może się opędzić od kobiet. Same pakują mu się do łóżka, czekają na niego z utęsknieniem, załatwiają mu zagraniczne kontrakty itd. itp. Karol bez skrupułów korzysta z tych wszystkich dobrodziejstw, do momentu, gdy panie dogadują się ze sobą i biorą sprawy w swoje ręce.

Komedia Romana Załuskiego powstała na fali śmiało (rzecz by można, po pensjonarsku) wkraczającej wówczas do polskich kin tematyki erotycznej. Nas dzisiaj interesuje przede wszystkim, jak film pokazuje kobiety i mężczyzn oraz relacje między nimi. Czy słuszne są zarzuty o mizoginię i uleganie stereotypom, czy też – przeciwnie – rejestruje on kryzys męskości, a zarazem promuje kobiety silne i wyzwolone? „Och, Karol!” doczekał się przed rokiem przeróbki z Piotrem Adamczykiem w roli głównej. Przypomnienie wersji pierwotnej pozwali nam więc nam także odpowiedzieć na pytanie, co się przez te ćwierć wieku zmieniło na polskiej ziemi w sferze obyczajowej.