Stanisław Maria Rechowicz, adiunkt na wydziale historii sztuki i pracownik muzeum, zostaje niesłusznie oskarżony o kradzież obrazu. Sprawa trafia do prokuratury. Rechowicz postanawia ukrywać się do momentu namalowania duplikatu zaginionego dzieła. Zmienia tożsamość i w przebraniu kobiety zatrudnia się jako gospodyni domowa. Bohater, początkowo zupełnie niezaradny w tej roli, z czasem, jako Marysia, staje się znakomitą kucharką i gosposią, która wzbudza zachwyt kolejnych pracodawców. Pomysł fabuły umożliwił Barei ukazanie w krzywym zwierciadle przekroju społeczeństwa czasów PRL – nowobogackich, pseudointeligentów, kombinatorów i snobów.