Przejmujący film Moschitza przedstawia historie trzech mołdawskich kobiet, pracujących „na czarno” w Austrii i Włoszech. Każda z nich pozostawiła w rodzinnym kraju dzieci, wszystkie nieustannie łudzą rodziny i same siebie iluzją powrotu. Jeszcze tylko jeden, ostatni wysiłek – trzeba w końcu skończyć budowany od lat dom – i dzieci wreszcie będą mogły nacieszyć się długo nie widzianą mamą. Ale to tylko mrzonka. Przebywając od lat poza ojczyzną, kobiety powoli tracą kontakt z postkomunistyczną rzeczywistością Mołdawii (co niekiedy pociąga za sobą tragiczne skutki). Przyzwyczajone do niedostępnego reszcie rodziny poziomu życia, powoli stają się obce najbliższym. Z drugiej strony, na Zachodzie, jako nielegalne migrantki pozostają obywatelkami pośledniej kategorii; pracują za grosze w ciągłym strachu przed deportacją i nie mają szans na integrację.

Ten znakomicie poprowadzony, choć momentami kontrowersyjny dokument obnaża wszystkie pułapki zarobkowej migracji, ale uświadamia nam jednocześnie, jak bardzo sytuacja samych kobiet i ich rodzin zależy od legalnego statusu w miejscu pracy – lub jego braku. Tyle że najczęściej, kiedy już po wielu latach udaje się go jakimś cudem zdobyć, jest już za późno na odbudowę rodziny.