„Orochi” w reżyserii Futagawy Buntaro, z niezrównanym Bando Tsumasaburo w roli głównej, to realistyczny film kostiumowy z gatunku jidaigeki. Jego głównym bohaterem jest samuraj Kuritomi Heisaburo, który w wyniku fałszywego oskarżenia zostaje pozbawiony społecznej pozycji, dołącza do grona roninów, a w końcu oddaje swój miecz przestępczej szajce. Wiedziony resztkami honoru występuje jednak w obronie ofiar przestępców. Tytuł filmu to imię zagrażającego światu mitologicznego demona Orochi, o ciele węża, którego uśmiercił bóg Susanoo. Imię demona jest w filmie alegorią ustroju feudalnego, skazującego ludzi pokroju głównego bohatera na niepowodzenia. Futagawa Buntaro nie wahał się zaskakiwać widza nagłymi zwrotami akcji. Niezwykłe jest w filmie także zastosowanie różnych sposobów kadrowania: od planów ogólnych przez średnie do zbliżeń. Reżyser – poprzez zmontowanie ze sobą ujęć sfotografowanych w różnych planach – przechodził od prezentowania makrokosmosu przestrzeni, w której przyszło działać bohaterom dramatu, do mikrokosmosu ich stanów psychicznych. W roku 1925 było to podejście nowatorskie. Między innymi właśnie te cechy filmu uczyniły z niego jeden z kamieni milowych japońskiej kinematografii.