Państwo Joyce, para Anglików, zwiedzają Neapol, próbując uratować swoje rozpadające się małżeństwo. Luźna adaptacja „Zmarłych” Jamesa Joyce’a, ze zbioru opowiadań „Dublińczycy”, pomimo poniesionej komercyjnej porażki, jest interesującym ekranowym odpowiednikiem prozy pisarza. Jacques Rivette napisał o filmie: „Otwiera on wyłom, poprzez który całe kino musi przejść pod karą śmierci”. Trylogia o samotności, której „Podróż do Włoch” jest ostatnią częścią, stanowiła zapowiedź kina Antonioniego i francuskiej nowej fali. Brak wyraźnej linii narracyjnej, przemieszanie elementów dokumentalnych z partiami dialogowymi o zacięciu filozoficznym i epizodyczna konstrukcja stanowiły wyznaczniki nowego stylu. Znakomite kreacje w całej trylogii – w skład której wchodzą również „Stromboli, ziemia Boga” i „Europa ‘51” – stworzyła Ingrid Bergman, ówczesna żona szwedzkiego reżysera.