Zmarła nagle Otomi pozostawia mężowi Ryohei’owi i pasierbicy Yuriko ręcznie ilustrowaną książeczkę z przepisami kulinarnymi. Jej ostatnim życzeniem było, aby 49 dni po jej śmierci (według tradycji buddyjskiej po upływie tylu dniu należy odprawić ceremonię na pożegnanie duszy zmarłej osoby) urządzili przyjęcie na jej cześć. Książeczka ta ma nie tylko pomóc w przygotowaniu jedzenia, ale przede wszystkim być dla rodziny remedium na uporanie się z żałobą i dalszym życiem. Ryohei’a prześladuje myśl, że jego ostatnimi słowami skierowanymi do żony były krytyczne uwagi na temat jej kanapek. Yuriko wraca do domu rodzinnego po tym, jak dowiaduje się, że jej mąż ma dziecko z młodszą kochanką. Bezustannie zamartwia się z powodu niemożności wydania na świat potomka. Razem z rodziną zamieszkuje młoda Imoto, była wychowanka ośrodka dla trudnej młodzieży, w którym Otomi była wolontariuszką. Zaprzyjaźniają się także z pół Japończykiem, pół Brazylijczykiem z sąsiedztwa – Haru. Wspólnie przygotowują przyjęcie na cześć zmarłej Otomi. „Przepis na dobre życie” to ciepła opowieść, w której motyw kulinarny stanowi jedynie pretekst do snucia opowieści o życiu i jego sensie, pokonywaniu traum i o sile więzów rodzinnych. Bohaterowie nie są jednowymiarowi, w fabule nie brakuje zaskakujących momentów, co pozwala na uniknięcie banału i płytkości. Motyw muzyczny filmu – „Aloha’Oe” - został skomponowany przez ostatnią królową Hawajów, Lili’uokalani (1838-1917).