Film Yuzô Asahary prezentuje zupełnie inne podejście do kina samurajskiego niż to, do którego widzowie przywykli dzięki filmom m.in. Akiry Kurosawy. Zamiast spektakularnych pojedynków na katany czy srogich spojrzeń bezlitosnych panów feudalnych, z łatwością skazujących poddanych na śmierć, zobaczymy od kuchni życie japońskich wojowników w XVIII wieku. I to dosłownie. Ród samurajski Funaki z prowincji Kaga (obecnie prefektura Ishikawa) służy swemu panu feudalnemu nie za pomocą szabli, ale kuchennego noża. I choć ich kuchnia jest bardzo ceniona, są raczej pogardzani jako „gotujący samuraje”. Młody, uwielbiający szermierkę sukcesor rodu, Yasunobu, nie może pogodzić się z tym stanem rzeczy i nie wykazuje zainteresowania gotowaniem. Co więcej, ojciec aranżuje mu małżeństwo z Haru, posiadaczką niezwykle wyrafinowanego podniebienia i wielkiego talentu kulinarnego, ale także i niewyparzonego języka, który już raz stał się przyczyną jej rozwodu. Kobieta stawia sobie ambitne zadanie nauczyć swojego marudnego męża sztuki gotowania. Asahara proponuje smakowitą mieszankę kina historycznego, podlanego opowieścią miłosną i okraszonego dowcipem, która trafia do widzów na każdej szerokości geograficznej. Film inspirowany jest historią rodu z prowincji Kaga, który pozostawił po sobie spuściznę w postaci wyrafinowanej kuchni, serwowanej na pięknej lace i ceramice Kutani, cenionej równie wysoko, jak kuchnia ze starej stolicy, Kioto. Autentyczne są także pokazane w nim wydarzenia historyczne. „Opowieść o gotującym samuraju” miała premierę podczas 61. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w San Sebastian w 2013 roku, pokazywana była także podczas 64. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie w 2014 roku. Główne role grają Kengo Kôra, znany z „Opowieści o Yonosukem” i Aya Ueto, jedna z najbardziej znanych młodych aktorek w Japonii.