Nielinearna akcja, gra filmowymi konwencjami, surrealistyczna atmosfera oraz czarny humor to wyznaczniki stylu kina Quentina Dupieux. W jego najnowszym filmie przeplata się kilka wątków: córka myśliwego znajduje we wnętrznościach upolowanego przez ojca zwierzęcia kasetę wideo, prezenter telewizyjnego show dostaje urojonej wysypki po tym, jak jego kostium został rzekomo wyprany w nowym detergencie. Na pierwszy plan wysuwa się historia Jasona Tantry, początkującego filmowca. Chłopak pracuje jako kamerzysta przy programie kulinarnym, ale marzy o zrealizowaniu horroru. Dostaje zielone światło od producenta, którego jedynym warunkiem jest to, żeby Jason zarejestrował przerażający krzyk, godny Oscara. Najbardziej zabawne sceny to te, w których Jasona mami wizja zdobycia nagrody (w scenie wręczania Oscara występują Roxane Mesquida i Michel Hazanavicius – reżyser „Artysty”). W pewnym momencie Jason odkrywa, że film, którego jeszcze nie zrobił, już istnieje. Zaczyna wtedy błagać publiczność, żeby nie oglądała tego dzieła. Film największą siłę czerpie z dowcipu i wizualnego rozmachu.