Nominowana do Złotej Palmy w Cannes widowiskowa produkcja, zrealizowana na podstawie zapomnianego, prawie 400-letniego zbioru neapolitańskich opowiadań „Pentameron” Giambattisty Basilego. Pełne grozy i zmysłowości historie traktują o pożądaniu, pragnieniach przeradzających się w obsesję i mrocznej naturze człowieka. Magowie i ogry, królowie i księżniczki, smoki i zaczarowane zwierzęta mają w tych historiach realistyczną postać. Tłem dla opowieści jest codzienne życie mężczyzn i kobiet z krwi i kości, do którego wdzierają się elementy magii, potworności i cudowności. Reżyser mówił: „Postanowiłem zmierzyć się ze światem Basilego, ponieważ w jego opowiadaniach odnalazłem to połączenie rzeczywistości i fantazji, które zawsze było charakterystyczne dla moich artystycznych starań i które niejako je charakteryzuje. Historie opisane w Pentameronie przedstawiają wszelkie przeciwieństwa w życiu: zwyczajność i niesamowitość, magię i codzienność, królewskość i pospolitość, prostotę i sztuczność, wzniosłość i prymitywizm, potworność i łagodność, fragmenty mitologii i wiedzy ludowej. Te opowiadania pokazują ludzkie uczucia w skrajnych okolicznościach”.