Ironicznym mottem opowiedzianej w filmie historii jest wierszyk o Piotrze – zjadaczu dyń, który nie może poradzić sobie z żoną i zamyka ją w łupinie po dyni. Jo – atrakcyjna kobieta, matka siedmiorga dzieci, wychodzi ponownie za mąż za początkującego literata. Oboje, mimo łączącego ich uczucia, nie mogą znaleźć płaszczyzny porozumienia. Ona poświęca się macierzyństwu, jego z kolei pochłania życie towarzyskie, a z czasem romanse. Jo próbuje walczyć o swoje małżeństwo, jednak po licznych nieudanych próbach rezygnuje z walki. Krytycy zgodnie podkreślali mistrzostwo aktorskie pary głównych wykonawców, a także precyzyjną konstrukcję scenariusza, w którym poszczególne sceny pointują zgrabnie i celnie rozpisane dialogi – dzieło jednego z najwybitniejszych angielskich dramaturgów, Harolda Pintera. Anne Bancroft otrzymała za swoją kreację nominację do Oscara, nagrodę BAFTA, Złoty Glob i Grand Prix na festiwalu w Cannes.