Upatrując okazji do zdobycia łatwych pieniędzy, Arthur przekonuje swego przyjaciela, Franza, by dokonali włamania do domu ciotki swojej znajomej, Odile. Dziewczyna, oczarowana Arthurem, zgadza się na planowany rabunek. Cała trójka nie zdaje sobie sprawy, jaki obrót przyjmie realizacja ich planów. Film obrazuje w całej pełni, że dla Godarda nie istnieje strefa graniczna między fikcją a rzeczywistością. Zarówno poczynania bohaterów, jak i akcja opowieści balansują na krawędzi faktów i fikcji. Podobnie niewyraźna jest granica między komedią a tragedią. Reżyser jest mistrzem w umiejętności chwytania ulotnych momentów, by mogły stać się tematem kontemplacji. Film jest utkany z takich właśnie chwil, składających się na interesującą i zaskakującą historię. Zamysł reżysera wspomagają swoimi kreacjami aktorzy, a atmosferę filmu podkreślają znakomite zdjęcia.