Włoch Giuseppe wraca z frontu wschodniego na urlop do domu. Tuż pod Warszawą zostaje mu skradziony pistolet maszynowy. Podejrzewa o to Marię – młodą dziewczynę, która podróżowała wraz z nim. Giuseppe rusza więc w ślad za podejrzaną do jej mieszkania i tak rozpoczyna się dla niego nowy rozdział wojny, gdyż okazuje się, że Maria działa w konspiracji. Bohater nieoczekiwanie staje po drugiej stronie wojennego konfliktu i pomaga polskiemu podziemiu w zdobywaniu broni. „Giuseppe w Warszawie” jest jednym z nielicznych polskich filmów ukazujących wojnę i okupację w tonie komediowym. Zrealizowany w znakomitym tempie, pełen zabawnych gagów, dowcipów i zaskakujących zwrotów akcji, film Lenartowicza dużo zawdzięcza świetnej obsadzie. Zbigniew Cybulski objawił tu prawdziwy talent komediowy w brawurowo zagranej roli antybohatera – całkowitego przeciwieństwa Maćka Chełmickiego z „Popiołu i diamentu”, z którym stale był utożsamiany.