Stylistycznie przełomowy w twórczości Broomfielda film jest dziś żelazną pozycją w kanonie dokumentalnej klasyki. I z całą pewnością na taki status zasługuje. Wielbiciele dokumentu bezkompromisowego i satyrycznego zarazem odnajdą tu pierwszą bodaj udaną realizację tego właśnie gatunku w zachodniej kulturze filmowej, jakby jego niezwykle inspirujący prawzór. Eugene Terre'Blanche, tytułowy wódz – założyciel i szef skrajnie prawicowej, suprematystycznej Afrikaner Weerstandsbeweging będzie w filmie Broomfielda bardzo zajęty, więc w ciągłych zabiegach o wywiad brytyjska ekipa filmowa lepiej pozna jego kierowcę i żonę kierowcy, Anitę. Kręcony w ostatnich dniach apartheidu, gdy powiązani z białymi terrorystami południowoafrykańscy bojownicy rasizmu zdawali się właśnie przechodzić do lamusa historii, film Broomfielda był raczej – drapieżną co prawda – dokumentalną groteską niż sygnałem alarmowym. W dzisiejszej Europie monstrualna postać wodza, której widz nigdy nie zapomni, wydaje się wprawdzie nie mniej groteskowa, ale chyba jednak bardziej niepokojąca.