Dwudziestoletni mężczyzna popełnia niezwykle brutalną zbrodnię, zabijając taksówkarza. Motywy morderstwa pozostają nieznane, a okrucieństwo sprawcy – beznamiętne i niejako mechaniczne – budzi przerażenie. Wina jest bezsporna, sąd skazuje go na karę śmierci. I znowu człowiekowi zostaje odebrane życie, tym razem w majestacie prawa. Dwukrotnie złamane zostaje święte przykazanie „nie zabijaj” – piąte w chrześcijańskim Dekalogu, do którego nawiązuje film. Kieślowski nie osądza i nie podsuwa gotowych wniosków, więc każdy z widzów musi we własnym sumieniu rozstrzygnąć jeden z najważniejszych dylematów wymiaru sprawiedliwości naszych czasów. W tym właśnie kryje się wielka siła i moralna wartość jednego z najważniejszych filmów polskiego kina.