Podejmując się ekranizacji „Borysa Godunowa” Andrzej Żuławski przyjął propozycję producenta Daniela Toscana du Plantiera, odrzuconą kilka lat wcześniej przez Andrieja Tarkowskiego. Jego wersja opery Modesta Musorgskiego, w wykonaniu National Symphony Orchestra w Waszyngtonie pod dyrekcją Mścisława Roztropowicza, jest przede wszystkim dziełem filmowym, któremu ciągły ruch kamery nadaje nowej wartości. Żuławski dokonał uniwersalnej interpretacji utworu o losie narodu cierpiącego pod jarzmem tyrana w Rosji carskiej w latach 1598-1605. To zarazem bogate wizualnie dzieło, „film w filmie”, który przekracza granice przedstawienia.