Akcja filmu rozgrywa się w czasie jednej nocy. Dwoje ludzi – wieloletnie małżeństwo – odkrywa pustkę i jałowość swojego związku.

Antonioni portretuje środowisko włoskiej klasy średniej, dla której zdobywanie pozycji i majątku staje się celem samym w sobie. Dwójka bohaterów dochodzi do etapu, kiedy mając już wszystko, dostrzega bezsens i bezcelowość swojej egzystencji, brak prawdziwych uczuć i wzajemnego zrozumienia. Odkrycie to jest dla obojga doświadczeniem prowadzącym do głębokiej frustracji i poczucia samotności. U źródła tego rozpadu tkwi egocentryzm i brak zainteresowania problemami drugiego człowieka, przekonanie o własnej wyższości i potrzeba ciągłego jej podkreślania. Tę postawę reprezentuje w filmie mężczyzna, co jeszcze raz dowodzi, że w świecie Antonioniego to kobieta nosi w sobie pierwiastek oczyszczający.

Film został uhonorowany nagrodą Złotego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie.