Adi Rukun, optyk w średnim wieku, przeżył okres czystek dokonywanych przez indonezyjskie brygady śmierci w latach 60. Jego starszy brat był torturowany i został zamordowany przez reżimowe organizacje paramilitarne, tzw. Panczaszila. Adi decyduje się przerwać milczenie i zrobić coś niewyobrażalnego w społeczeństwie, w którym mordercy nadal pozostają bezkarni i żyją w sąsiedztwie swoich ofiar. Postanawia skonfrontować ich z makabrycznymi czynami, których się dopuścili, i podczas badania wzroku proponuje im spojrzenie na przeszłość z innej perspektywy. Okulary, które im wręcza, mają zmienić ich sposób postrzegania świata. Ma nadzieję, że dzięki temu sprawcy przyjmą w końcu odpowiedzialność za swoje zbrodnie. „Scena ciszy” to poemat o milczeniu zrodzonym z terroru oraz wezwanie do jego przełamania. To również opowieść o tym, że w życiu nie można nic zmienić, dopóki nie rozprawimy się do końca z tragiczną przeszłością – nawet wtedy, gdy nasza codzienność zbudowana jest na terrorze i kłamstwach. „Scena ciszy” to kontynuacja poprzedniego filmu Oppenheimera – „Sceny zbrodni”.