Film jest uwspółcześnioną adaptacją powieści Pierre’a Drieu la Rochelle'a, jednego z najbardziej kontrowersyjnych francuskich pisarzy, zwolennika poglądów filozoficznych Fryderyka Nietzschego, głosiciela ery „nowej cywilizacji”, który po wojnie popełnił samobójstwo. Bohaterem tej posępnej opowieści jest Alain Leroy – mężczyzna po trzydziestce, usiłujący odnaleźć sens życia i wyrwać się z nałogu alkoholowego. Czas, który spędza w prywatnej klinice, upływa mu na wykonywaniu powtarzalnych, bezsensownych czynności: wycina z gazet informacje o zamordowanych kobietach, prowadzi chaotyczny dziennik, pali, ogląda swoje lustrzane odbicie. Ostatnią próbą ratunku jest dla niego spotkanie z przyjaciółmi z dawnych lat. Ich drogi rozeszły się, każdy ułożył już sobie życie. Alain coraz dotkliwiej odczuwa samotność, wyobcowanie i gorycz życiowej porażki. Nie może udźwignąć ciężaru losu i decyduje się na krok ostateczny. Film jest dramatycznym studium ludzkiej samotności i egzystencjalnych lęków, a jednocześnie portretem społeczności, w której zagubiona i bezradna jednostka bezskutecznie szuka drogi wyjścia z życiowego impasu.