Stary chłop Jańcio pewnego dnia odkrywa, że może uzdrawiać za pomocą wody. Opuszcza młodą brzemienną żonę, by poświęcić się leczeniu ludzi. Zamierza wrócić, ale odkryte zdolności powodują, że Jańcio się zmienia. Sława uzdrowiciela, która mu towarzyszy, powoduje, że Jańcio zatraca się w nowym życiu. Zapomina o żonie, otacza się wygodami i pięknymi kobietami. Tymczasem jego żona rodzi dziecko. Niemowlę ma ogon. Kobieta podąża za Jańciem, ten jednak nie jest w stanie uzdrowić własnego dziecka. Stracił moc, a tym samym – swoje nowe życie. Nikt przy nim nie pozostał poza żoną.

Film z pogranicza ludowej ballady i moralitetu filozoficznego, rozgrywający się poza czasem historycznym, omijający cywilizacyjny sztafaż polskiej wsi. Autor sięga wprost do wartości podstawowych, odwiecznych cech ludzkiej natury, które wpisuje w piękno wiejskiego pejzażu. Utwór zaskakuje oryginalnością formy i metafizyką ukrytą w obrazach zwykłych ludzkich działań, uczuć i namiętności.

Źródło: Waldemar Piątek, Leksykon polskich filmów fabularnych, Warszawa 1996