Bohaterem jest młody chłopak (Marian Opania), pragnący zostać aktorem, który bezskutecznie podchodzi do egzaminów. Komisja bowiem nie chce przyjąć go na studia: raz z powodu jego miernych kwalifikacji, innym razem – dlatego, że już wszystko umie.

Reżyser prezentuje oceniających, z których może jedna osoba wykazuje dobrą wolę wobec kandydata. Pomiędzy egzaminami bohater utrzymuje się przy życiu pracując w ruchu amatorskim, gdzie spotyka się z rozmaitymi przejawami maniery i złego gustu lub dla odmiany – państwowego, mechanicznego podejścia do problemu. Nie ma dobrego wyjścia. To nie szklany sufit – to sufit betonowy.