Film dokumentalny, częściowo inscenizowany, który wciąż inspiruje – od czasów wersji wstępnej (1929) i pierwszej niemej (1931), rozbrzmiewa melodiami, które mu dodano w latach późniejszych (w 1934 i 1994). To symfonia miejska, która z dumą może zajmować miejsce obok innych klasyków tego gatunku. Obok „Manhatty” Stranda/ Sheelera (1921), poprzez „Most” Ivensa (1928), na „Berlinie, symfonii wielkiego miasta” Ruttmanna (1927) kończąc. Ten ostatni film być może stanowił bezpośrednią inspirację dla Oliveiry. Należy jednak podkreślić, że „Douro...” niczego nie powiela, a nawiązuje twórczy dialog z „Berlinem...”, co stanowi o jego oryginalności.

Opis organizatora