Dwoje młodych ludzi – pozornie nieprzywiązujących wagi do uczuć, ani ogólnie przyjętych zasad – mimo rodzącej się między nimi wzajemnej fascynacji usiłuje przybrać pozę pozwalającą zachować pełną nonszalancji obojętność. Jednak w miarę upływu czasu w ich zachowaniu coraz silniej ujawnia się pragnienie prawdziwego uczucia. Ostatecznie okazuje się, że postawa bohaterów, początkowo manifestowana przez udawany cynizm, to tylko maska skrywająca potrzebę podstawowych ludzkich odruchów i emocji. Film Wajdy stanowi interesujący portret młodzieży lat 50. ubiegłego wieku, a także stwarza niepowtarzalną okazję zobaczenia plejady najlepszych polskich aktorów.