Schyłek XIX wieku. Młody chłopak z biednej galicyjskiej wsi Władysław Góralewicz stawia pierwsze kroki w prowincjonalnym cyrku. Przechodzi ciężką szkołę życia, ucząc się nie zawsze czystych zapaśniczych obyczajów. Jego nieprzejednanymi wrogami stają się bracia Abs, których szuka po całej Europie, zdobywając na arenach coraz większą sławę i zapaśnicze trofea – różnej wielkości posążki Atlasa dźwigającego kulę ziemską. Jest wielkim miłośnikiem opery i talentu tenora Messaliniego, z którym występuje w operze w noc sylwestrową 1900 roku...

Pierwowzorem postaci Góralewicza był idol europejskich cyrków i aren zapaśniczych Stanisław Jan Cyganiewicz, mistrz świata w walkach francuskich (1906) i wolnoamerykańskich (1921, 1925).
W wysmakowanej plastycznie wizji Europy przełomu wieków, jaką jest pastiszowa kreacja filmowa Bajona, zapaśnik staje się wrażliwym medium czasów kulturowego przełomu: świat podbity przez operę ustępuje miejsca erze wynalazków – kinematografowi, samochodowi, radiu, przez które właśnie będzie transmitowana kolejna walka Góralewicza.

Aria… jest esejem poświęconym kulturze i epitafium dla niezwykłego człowieka, zapaśnika o otwartej, szlachetnej duszy, która u progu XX wieku staje się anachronizmem.

Źródło: Jan Słodowski, „Leksykon polskich filmów fabularnych”, Warszawa 1996