Film odznacza się silną wymową antywojenną i uznawany jest za jedno z największych dokonań reżyserskich Bernharda Wickiego.

Akcja rozgrywa się w kwietniu 1945 roku w małym niemieckim miasteczku. Siedmiu młodych uczniów zostaje powołanych do obrony mostu, choć nie ma on żadnego znaczenia strategicznego – w filmie ma to wymiar symbolu. Obserwujemy młodych ludzi przebranych w mundury, opętanych wolą walki i zwycięstwa. W głowach mają wpajane im od dzieciństwa poczucie obowiązku wobec kraju. „Zbrodniczość wojny, bezsens zabijania, ruina fałszywych ideałów i idei.

Bohaterów na tym moście nie ma, jest tylko strach – w imię jego się zabija i z nim w oczach się umiera” – pisał jeden z niemieckich krytyków.