Najnowszy film Paola Virzìego opowiada historię przyjaźni Beatrice i Donatelli – pacjentek ośrodka terapeutycznego dla kobiet z problemami psychicznymi. Pewnego popołudnia bohaterki postanawiają uciec, by odnaleźć miłość i szczęście w wolnym świecie „zdrowych” ludzi.

„Zanim zaczęliśmy pisać scenariusz, spotkaliśmy się z wieloma psychiatrami i psychoterapeutami, którzy opowiedzieli nam o różnych terapiach i sposobach leczenia. Poznaliśmy najróżniejszych pacjentów szpitali i ośrodków terapeutycznych. Osoby z katatonią, nadaktywne, zaciekawione lub nieufne, milczące lub rozgadane. Tak samo jak „normalni” ludzie: różnica między normalnym a chorobliwym zachowaniem może być bardzo subtelna. Spotkaliśmy też wiele osób o problemach podobnych do naszych bohaterek. Na początku zadawaliśmy te same, banalne pytania. Co z tymi ludźmi nie tak? Na co są chorzy? Czym jest choroba dwubiegunowa, depresja, zaburzenie osobowości typu borderline? Ale potem zaczęliśmy się przyglądać indywidualnym przypadkom, odkrywać przeszłość –często burzliwą – tych ludzi i zrozumieliśmy, że jest o wiele ciekawsza, niż to, co zapisane w karcie pacjenta. Z drugiej strony, proces tworzenia tych postaci był też momentami radosny, zabawny i pokręcony. Lubiliśmy je już w trakcie pisania scenariusza, a pokochaliśmy jeszcze bardziej podczas zdjęć, bo chemia między aktorkami okazała się niesamowicie mocna, do   tego  zaraźliwa. Muszę więc przyznać, że mimo że film zawiera smutne i rozdzierające sceny, to nigdy wcześniej nie udało mi się uchwycić kamerą tak wielkiej euforii i niczym nieskrępowanej radości” – mówił reżyser.