„Dom przy Trubnej” uważany jest za jeden z najlepszych filmów w dorobku Barneta, który był studentem Lwa Kuleszowa – założyciela tzw. laboratorium eksperymentalnego w Moskiewskiej Szkole Filmowej (WGIK). W ironicznym tonie reżyser ukazał realia NEP-u, oswajając w ten sposób absurdy ówczesnej sowieckiej rzeczywistości. Głównym bohaterem jest Golikow – fryzjer, właściciel dobrze prosperującego prywatnego salonu. W charakterze pomocy domowej zatrudnia młodą dziewczynę o imieniu Parasza, gdyż – jak sam uważa – wymaga tego jego pozycja społeczna. Po wielu zabawnych, wręcz groteskowych, wydarzeniach Parasza wstępuje do związku zawodowego, który rozprawia się z jej chlebodawcą. Wartością filmu są zawarte w nim obrazy Moskwy lat 20. ubiegłego wieku, autentyczne sceny z życia ulicy, z jej bogatą galerią ludzkich typów. W filmie znalazły się również interesujące próby parodii rodzimej kinematografii, np. ukazywanie tłumu w stylu Eisensteina, czy też jazda tramwajem nasuwająca skojarzenia z poetyką Dżigi Wiertowa. Znakomite kreacje stworzyli w filmie Wiera Mariecka w roli Paraszy oraz Władimir Fogiel jako Golikow – dla aktora była to jedna z ostatnich ról w jego bogatej karierze.