W „Dniu świra” powraca stały bohater filmów Koterskiego – Adaś Miauczyński. Tym razem jest już bardzo dojrzałym mężczyzną, polonistą – nauczycielem w liceum, ojcem dorastającego syna. Jest polskim inteligentem przełomu wieków – człowiekiem zagubionym, uzależnionym od narzuconych sobie absurdalnych rytuałów codzienności, niespełnionym jako pedagog oraz jako mąż i ojciec. Miauczyński żyje w ciągłym napięciu – irytuje go stara matka, u której jada obiady, sąsiedzi nieustannie zakłócający mu spokój, niezbyt lotny syn, znudzeni i leniwi uczniowie.

O wszystkim tym dowiadujemy się z przezabawnych, nafaszerowanych wulgaryzmami monologów wewnętrznych bohatera, które niezwykle celnie komentują nie tylko sytuację samego bohatera, ale też kondycję współczesnej polskiej inteligencji.

Film Koterskiego to groteskowa satyra czy też rodzaj pamfletu nieodparcie nasuwającego gogolowskie pytanie: „z kogo się śmiejecie?”

Zdobywca Złotych Lwów na festiwalu w Gdyni w 2002 roku.