Raz w roku wędrowni hinduscy kiniarze Mohammed i Bapu podróżują ciężarówką po wioskach w stanie Maharasztra w zachodnich Indiach, gdzie na targach na prowizorycznych ekranach pokazują filmy z taśm 35 mm. To obwoźne kino działa od kilku dekad i cieszy się ogromną popularnością, choć jego twórcy borykają się z problemami. Taśmy niszczeją i nagrane na nich filmy powoli się dezaktualizują.

Sprzęt, którego używają, starzeje się, rdzewieje i psuje, ale fachowiec i wynalazca o imieniu Prakash za wszelką cenę stara się utrzymać go przy życiu. To on jest autorem modelu innowacyjnego olejowego projektora, który jednak – w dobie nowoczesnej technologii – nie nadaje się już do powszechnego użycia. Film jest portretem trzech pozytywnych Hindusów, którzy dążą do zachowania niezwykłego zjawiska – jednego z ostatnich obwoźnych kin na świecie. Kręcony przez pięć lat nieco melancholijny obraz dokumentuje nie tylko jego spuściznę, lecz także proces powolnego zanikania, do czego przyczynia się wszechobecność telewizji i powszechny dostęp do elektroniki.

Obserwujemy tu jednak nie tylko kultywujących tradycję ludzi i ich podróże po Indiach, ale także widzów – mieszkańców hinduskich wiosek i ich stosunek do ruchomych obrazów. Dzięki temu mamy szansę zrozumieć fenomen zanikającego powoli objazdowego kina, które nadal przynosi radość odbiorcom, doświadczyć jego uroku i magii, a także poznać odchodzące powoli do historii jego społeczne oraz kulturowe znaczenie.    

Opis organizatora