Jeden z pierwszych powojennych filmów fabularnych, a zarazem pierwszy, który podejmował dramatyczny temat Zagłady. Ford, umieszczając akcję w jednej z warszawskich kamienic, której mieszkańcy – a zwłaszcza pojawiające się w filmie postaci dziecięce – reprezentują cały ówczesny przekrój społeczny, tworzy wstrząsający obraz losów i wzajemnych stosunków Żydów i Polaków w czasie wojny, obarczonych tak antysemityzmem, jak i przejawami humanizmu.